In numero amicorum meorum sunt duo pueri. Marcus, puer quattuordecim annorum, mihi praecipuus amicus est. Prope Dubras nunc habitant, sed ex Caledonia oriundi sunt. Nobis pueris feriae nunc sunt; nam condiscipuli sumus. Inter ferias liberi sumus scholis. Amici mei me saepe visitant, et ego amicos meos visito. Magna est inter nos amicitia. Una ambulamus, una in undis spumiferis natamus, cum non nimis asperae sunt. Quantopere nos pueros ludi pilarum in arena delectant! Ut iuvat castella contra undas spumiferas aedificare!
Nobis pueris feriae plenae sunt gaudiorum a mane usque ad vesperum. Nonnumquam in scapha cum Petro navigamus. Petrus est adulescentulus viginti annorum. Petri scapha non solum remis sed etiam velis apta est. Plerumque remigamus, sed nonnumquam vela damus, cum ventus non nimis asper est. Petrus scapham gubernat et velis ministrat. Nos pueri scapham bellam laudamus et amamus.
Non procul a Dubris est scopulus altus, unde oceanum et navigia et oram maritimam spectas. Locus in fabula commemoratus est, ubi Leir, regulus Britannorum antiquorum, fortunam suam miseram deplorat, stultitiam suam culpat, filias suas animi ingrati accusat. O fortunam asperam! O filias impias! O constantiam Cordeliae! Scopulus ex poeta nominatus est. Nam in fabula est locus ubi vir generosus, amicus fidus reguli, de scopulo se praecipitare parat; sed filius suus virum ex periculo servat. Filium fidum laudo et amo. Nos pueri locum saepe visitamus.